Maandag 7 Juni

Vandaag was een onliteraire maar toch heel productieve dag. We reizen om te leren, en daarom bezocht de Redigerende Schrijver twee fabrieken van een bewonderenswaardige ondernemer, ook bulkvooraankoper. Houten deuren, houten vloeren, boeken... de synergieën zijn duidelijk.

Tijdens deze uitstap werd ik opgebeld door.... houdt u nu allemaal vast.... een headhuntermadam. De tol van de roem slaat weer toe. Ze zoeken een directeur om veel te verkopen. Ik moest het bestofte vakje met de holle businessfrasen in een fractie van tijd open krijgen.

Terug thuis moest ik de mevrouw van de vertegenwoordiging van de Nederlandse uitgeverijen mededelen dat mijn trip naar België enkele weken uitgesteld is. Eerst was ze een beetje triestig, maar al snel was ze getroost toen ze vernam dat het omwille van de niet aflatende queeste tot volmaking van het manuscript is.

Was dit het einde van deze bewogen dag? Nee, nog meer avontuur lag in het verschiet. Onder de mom van de literaire inspiratie moest ik nog eens een club in Shanghai nader gaan bekijken en via connecties in de Shanghaise hippe scène kreeg ik plots twee drankbonnen in mijn handen gedrukt. Bleek dat die alleen maar konden gebruikt worden voor whisky. En dat voor een Eenvoudige Schrijver. Dat hebben we nu ook weer geprobeerd. Met de nodige cola gaat dat wel binnen, we zouden het trouwens niet aandurven een gegeven paard in de bek te kijken.

Dinsdag 7 Juni

Deze morgen schoof de Aanstaande Schrijver nogmaals het literaire werk aan de kant om nog eens in zijn rol van Ervaren Vader te stappen. Simon was al van zes uur uit te veren, na die whisky's niet bevorderlijk voor de vaderliefde. Bon, toch de velo op en twee uurtjes gaan zingen, knippen en plakken met 10 enthousiaste moeders (er liepen wat kinderen rond ook denk ik).

Al deze activiteiten doen de Opgeschorte Schrijver -de woorden van een hoge piet van de Tijdelijk Opgeschorte Werkgever indachtig- besluiten: 'We have to fokk-us more!' (met Frans accent).

Woensdag 8 Juni

Keuzes, keuzes... ben ik nu wel een job aangeboden in Singapore zeker. Mijn Mecenas kon daar een tijdje geleden naar toe en ik heb ze kunnen overtuigen daar niet op in te gaan omdat 'mijn buikgevoel' zei dat we onze tijd niet moeten verdoen in dat vakantiepark en terug naar Het Echte Leven moeten. Nu dat ik ook de kans krijg om te loonslaven in dat exotische paradijs, sta ik hier nu met mijn buikgevoel.  Waarom zouden we niet nog enkele jaren genieten van Het Kunstmatige Leven? Zolang we beseffen dat we maar schaduwen zien en zeker zijn dat de trap uit de grot er nog staat, kunnen we misschien beter nog eventjes in Plato's grot blijven zitten?

Donderdag 9 Juli

Tot u spreekt de Schrijver die tot wie ZKH Albert het woord gericht heeft. Ik kan daar natuurlijk niet veel over kwijt, u kent dat wel van die kroon ontbloten en zo. Zijne majesteit vroeg waarom ik dat boek wilde schrijven. Meteen de nagel op de kop. De moeilijkste vraag eerst. Ik zei hem dat we (de Muze stond er ook bij) wisten dat we dit jaar uit China weggingen dus dat het nu of nooit was. "Dus het moest eruit," zei hij. Nog een nagel op de kop. Jacques Van Yperseele zei dat ik het boek zeker mocht opsturen naar Laken. Een en al enthousiasme die man. Dan zal ik waarschijnlijk ook moeten toetreden tot de Vereniging van Gebrevetteerde Hofleveranciers van België.

Zaterdag 11 Juli

In het zog van de delegatie reisde ook een lading journalisten, waaronder mijn favoriete radiojournaliste. We gingen samen een reportage maken met een hele interessante kunstenares in Shanghai en van teen kwam tander en zo kwam de Schrijver met andere kunstenaars in contact. Eindelijk kon ik eens mijn hart luchten over de eenzaamheid van de kunstenaar, het wachten op inspiratie, de onzekerheid over de kwaliteit van de geschapen kunst, de rol van de Muze en dergelijke onderwerpen die niet-artiesten met de ogen doet rollen. Ik moet van mijn laatste maanden als Tijdelijke Kunstenaar Met Allures genieten want sebiet mag ik weer leuteren over added value, core competencies, strategic objectives en dergelijke praat voor de vaak.