![]() ![]() Maandag 1 November 1234567 alweer een blad geschreven. De Aanstaande Halve-marathon loper is bijna aan het einde van het trainingsprogramma. Vandaag eventjes in anderhalf uur Kortrijk-Deerlijk op en neer gelopen: 16 kilometer. Het schijnt dat die extra vijf wel lukken als er een beetje volk langs de baan staat. Dus vrijdag nog een keertje 18 kilometers malen en dan volgende week rustig een paar keer 10 kilometer. Dinsdag 2 November Deze week zijn er partieels dus de Gepubliceerde Schrijver-van-1-kolom is druk aan het blokken geslagen. Dat Chinees begint zijn eerste vruchten af te werpen. Ik heb ontdekt dat we al meer dan een jaar wonen in een straat die betekent: 'Op het niveau van de hemel'. Vala! wie doet beter. En onze vorige straat noemde "Rust en Voorspoed". Gelijkt meer op de naam van een villaatje aan de zee (ziet u ook de zwarte sierlijke letters tegen een witgekalkte muur ?). Woensdag 3 November Vandaag heeft de Aanstaande Schrijver een proloog geschreven (wat een sportief woord is dat). Ik heb gezien dat vele goede boeken beginnen met een proloog om de personages al wat inhoud te geven voor het echte verhaal begint. Want anders memmen de eerste bladzijden de ganse tijd over de diepgang van de personages en kan het verhaal niet op gang komen. Ik heb wel een smerige truuk gedaan: De scène juist voor het einde van het verhaal zit in de proloog, en dan begint het verhaal van nul in hoofdstuk 1. Dus de lezer moet eerst duizenden bladzijden lezen om te weten hoe die kerel in die proloogsituatie beland is. Ik hoor u zeggen: niet fair! Awel, eigenlijk is dat wel fair, want ik weet ook niet wat er gaat gebeuren tussen hoofdstuk 1 en die scène in de proloog. Dus het is ook voor de Proloog-Schrijver tamelijk spannend. Vrijdag 4 November De fluisterende studenten op de gang: "Wat heeft hij gevraagd?"; de examenstress; dat ene puntje waar je niet op kan komen; tijd te kort voor het laatste hoofdstuk; om zes uur opstaan om nog eens te herhalen; geen tijd om de samenvatting te bekijken... Wat een heerlijke tijd was dat, die de Aspirant-vloeiend-Chinees-sprekende Schrijver nog eens mag herbeleven. |