Maandag 6 September

Deze morgen de eerste les. Het is exact 3 jaar geleden dat ik de laatste les Chinees gekregen heb. Allemaal tesamen "De tijd gaat toch rap". Mijn taaltje is ondertussen afgegleden tot een kern van woorden en woordimitaties. De eerste twee uur werden we Listening onderworpen, dat viel nu wel mee, maar ik vrees dat die listening binnen een week al wel moeilijk zal zijn. Dan 2 uur Intensive Reading. Die prof heeft een heel goede manier om de tonen uit te leggen. Er zit daar blijkbaar wel een logisch systeem in. Ofwel voel ik het nu beter aan.

Er zit een beetje van alles in de klas. Vooral jonge studentjes, en een paar van mijn leeftijd. Er zijn er nog die een goed mondje Chinees brabbelen en ook in mijn karakterloze geval zitten. In mijn klas zitten alleen maar Westerlingen, de Aziaten zitten in 2 andere klassen die waarschijnlijk rapper vooruitgaan (Chinees gelijkt iets meer op Koreaans of Japans dan Engels of Nederlands waar het helemaal niets mee te maken heeft). Mijn fantasma om hier een Japanse maagd te leren kennen zal ik elders moeten vervullen.

's Middags was dan het historische moment waarop ik naar mijn schrijfkamertje klom. Ik heb de rechtse bezoekerskamers geconfisceerd en er een Ikeatafel en -stoel in geїnstalleerd. Ik zit daar perfect met koffiemachien en al. Op de omgeving kan ik het alleszins niet steken als dat schrijven niets wordt. Of misschien heeft een schrijver een armoedig achterkamertje nodig om de inspiratie te ontwikkelen?

Alles heeft een begin:vandaag heeft de Nieuwbakken Schrijver de eerste versie van de samenvatting van Het Verhaal geschreven. De grove verhaallijnen staan al op papier, maar het einde blijft het grote open gat. We rekenen erop dat het zal komen met veel boterhammen te eten.

Dinsdag 7 September

Na al dat labeur op maandag was het dinsdag tijd voor afwisseling! Een schrijver moet ook leren van collega's dacht ik zo, dus ben ik maar en moeilijk boek over de Tiananmenopstand begonnen. Daar werd ik zo verschrikkelijk moe van dat ik content was naar de les te kunnen in de namiddag. Dit keer was het Speaking. Gelukkig kunnen we nog niet te veel woordjes dus moeten we nog niet veel zelf spreken. De lerares noemt Yu, wat vis betekent. Ze vond dat zelf heel kluchtig. Vandaag heb ik ook de eerste vriendjes gemaakt. Het is interessant om te zien wie er eerst zal opgeven. We zitten nu met 22, maar ik ben zeker van dat er tegen eind volgende week al vijf uitliggen. Er staan er al drie op mijn lijstje. Ik schat dat ik zelf bij de laatste tien zal eindigen...

Tegen de verwachtingen in, is het geen probleem om vroeg te gaan slapen. Normaal gezien moest ik alle leuke dingen doen in die enkele uren 's avonds, maar nu ben ik moe ende voldaan na een dag vol ontspannende activiteiten. Morgen is weer een drukke dag met boeiende activiteiten zoals naar de les gaan, een boek schrijven, een boek lezen, en met Hannah spelen !