Maandag 13 September

Schrijver zijn is niet alleen maar vroeten. Ik heb nu al door (we leren rap) dat mijn parate inspiratie niet voldoende zal zijn om een paar honderd bladzijden te vullen. Inge doet haar best in haar rol van teergeliefde Muze, maar als ik een boeiend verhaal wil schrijven, zullen mijn personages meer moeten meemaken dan mijn eigen ervaringen. Vandaar dat de Aanstaande Schrijver vanaf deze week met veldonderzoek begint. Dat houdt niet enkel in saaie boeken te lezen over de Boxerrevolutie en de Tiananmenopstand. Mijn personages gaan ook in allerhande bars waar hen de gekste avonturen overkomen. Die gekste dingen ben ik zelf nog niet tegengekomen, vandaar het veldonderzoek. Wegens beperkingen omwille van burgerlijke stand zal ik ook een paar interviews moeten plegen met mensen die deze beperkingen niet ondervinden.

De inspiratie loert achter elk hoekje, vandaar dat ik juist een piepeklein notitieboekje ben gaan kopen. Ik hoop dat de hoofdstukken zullen beginnen vloeien eenmaal ik een boekje vol anekdotes samengespaard heb.

Donderdag 15 September

Gisteren is de Aanstormende Schrijver voor het eerst op veldonderzoek geweest, de nieuwe naam voor ordinair cafébezoek. Hij werd daarbij vergezeld door een gediplomeerde klassieke filoloog en sinoloog, een talenkunstenaarsonderonsje met andere woorden.

Het veldonderzoek leverde vooral veel plezier op doch ook literair materiaal. Hetgeen ik al vele maal in boeken over de Chinese economie gelezen had, heb ik nu eens in het echt gehoord: Om de literatuur te dienen, vroegen we een pienter meisje vanwaar ze kwam en beetje bij beetje vertelde ze haar verhaal: voor ze in Shanghai haar geluk kwam zoeken, had ze al drie jaar bandwerk in Shenzen achter de rug. Voor 600RMB/maand stylo's in elkaar draaien, 6 dagen per week, 10 uren per dag. Ze moest daarvan 50RMB/maand betalen voor logement in een slaapzaal en 7RMB/dag voor de kantine. Die diensten waren natuurlijk voorzien door het bedrijf. Na 3 jaar had ze 8.000 RMB gespaard om terug te brengen naar haar thuisdorp. Dat is 800Euro. Shenzen is het cowboy land van China, bezaaid met zulke fabrieken. Er staan tientallen miljoenen 16 jarigen te wachten op het Chinese platteland om er te komen werken in omstandigheden van 100 jaar geleden bij ons. Maar hier hebben ze al zogenaamd socialisme. Elk voor zijn eigen is de leuze!

Vrijdag 16 September

Ik had ontdekt dat er vier niveaus zijn in het programma "Chinees voor buitenlanders" aan het International Department of Jiaodong University (nog maar eens terloops de volledige naam laten vallen om indruk te maken). Ik was in de debutantenklas ingedeeld, omdat ik geen karakters kan schrijven noch lezen. Vermits ik toch al een mondje Chinees kan brabbelen, ben ik eens gaan kijken in de Speaking en Listening klas van niveau twee, en blijkt dat ik daar nog altijd min of meer kan volgen. Ik maakte me wijs dat ik een gigantische vooruitgang geboekt had in mijn Chinees onderwijs (om de compenseren voor de slapte in de Schrijverij): een sprong van niveau 1 naar niveau 2, en daarenboven een klas vol Japanse deernen. Het leven is vol illusies: blijkt nu dat er 4 sub-niveaus zijn in het beginnerniveau, en er is ook nog een middenniveau en een topniveau, elk met 3 sub-niveaus. Dus 10 in totaal! Als ik top-expert wil worden in het Chinees moet ik dus nog 8 semesters mijn broek slijten op die harde bankjes. Ook die Japanse maagden zijn een illusie: blijken dat de grootste giecheltrutjes te zijn. Hoop doet leven: misschien is dat maar façade.