Dinsdag 16 November

De Schrijverij zit in een dipje. Blijkbaar is de combinatie van marathon en technodansen na drie dagen nog steeds niet uit mijn systeem. Daarenboven is de Aanstaande Schrijver om 6h30 deze morgen en zelfde tijd 's avonds letterlijk ondergekotst door zijn dochter die blijkbaar iets verkeerd gegeten heeft.

Dan maar eventjes een uitweiding over de Chinese Taal. Na vijf jaar in China besef ik pas vandaag ten volle wat mijn Chinese naam wil zeggen (杨迪乐 - Yang Di Le). Ik dacht vroeger dat Yang enkel een veelvoorkomende achternaam was, maar het betekent ook populier, tamelijke toepasselijk voor een bijnatweemeter in een land waar de gemiddelde lengte anderhalve meter is. Di wil niet veel zeggen, maar het komt wel voor in het Chinese woord voor Disco (Di-se-ke). En wij durven wel nog eens de beentjes strekken op een funknummertje. Le betekent Heuglijk, Gelukkig.

Trouwens die uitleg van de betekenis van de naam van onze straat enkele weken geleden, raakt kant noch wal. Tian is wel hemel, en Ping is wel niveau, maar Tianping betekent 'weegschaal'. Dus wij wonen in de Weegschaalstraat, of Bascuuldreef als u wil.

Zaterdag 20 November

De Muze van de Aanstaande schrijver heeft uit België heel interessant boek meegebracht: het Handboek voor de creatieve schrijver. Daar staat onder andere in dat een treffelijke uitgeverij gemiddeld 3 tot 4 manuscripten per dag ontvangt. En ze publiceren per jaar een handvol debutanten. Dus de kans om erbij te zitten is 5% of zo. Wat mij nu in de Onzekere Schrijver heeft veranderd. En als dat boek dan gepubliceerd wordt, dan is het al een succes als het 1,500 exemplaren verkoopt in de enorme Nederlandstalige markt. De schrijver krijgt 10% van de verkoopprijs. Conclusie: in het ongelooflijk optimistische geval dat dat boek gepubliceerd wordt waar ik een jaar aan werk, zal het dus het equivalent opleveren van enkele weken loonarbeid. Hmmm... Finale conclusie: laat ons vooral veel onbetaalbaar plezier hebben dit jaar tijdens het schrijven van dat boekje.

Dat brengt ons bij het volgende interessante onderwerp van het Handboek voor de Creatieve Schrijver: Waarvan leven schrijvers? Van het boek zelf dus niet. Maar met voordrachten valt nogal wat te verdienen, de filmrechten, vertalingen. Ofwel een beurs van de overheid. Op de laatste plaats staat een heel klassiek woord: mecenas. Dus vanaf nu spreekt de Onzekere Schrijver zijn Muze aan met 'Mijn Mecenas'.

Andere boeiende schrijversvragen waarop ik dringend een antwoord zoek, zoals 'Hoe vindt de creatieve schrijver een onweerstaanbare plot uit' of 'De levensechte doch niet saaie dialoog in vijf stappen' worden jammer genoeg niet in dit Handboek behandeld.