Woensdag 24 November

De tol van de roem slaat weer toe. Mijn kersverse agent, een vriend die in hout doet en nu ook in houtderivaten (papier - zijnde boeken dus), had mij geïntroduceerd bij een journaliste van VRT-radio die contacten zocht om te interviewen over het snel veranderende Shanghai.

Die journaliste was in Shanghai in de marge van het bezoek van Prins Filip aan China. Ik voelde mij natuurlijk enorm vereerd dat ze zelfs in de aanwezigheid van dergelijke hoogwaardigheid de tijd vond om een gewone mens te interviewen.

Een radio-interview is een heel leerrijke ervaring. Ik dacht dat ze met een enorme bandrecorder ging opdraven en zou zwaaien met zo'n een staaf met een harige hond eraan. Technologie staat voor niets. Dat recordertje is zo groot als een walkman. Ze moet het maar aan de computer hangen en dan kan ze digitaal knippen en plakken.

Dus de Ongestructureerde Schrijver moest zich niet inhouden en mocht, en plein ville met allerhande geluidjes op de achtergrond, zijn gedacht zeggen over Shanghai, zijn snelle veranderingen, zijn kloof tussen arm en rijk, zijn rijke geschiedenis. Het onderwerp 'zijn veelbelovende schrijvers' hebben we onaangeroerd gelaten. Desalniettemin beloofde mijn favoriete radiojournaliste dat ze een reportage zal maken als mijn boek uit is. En ik beloofde haar dat ik ze nog zal kennen als ik dan superberoemd ben en mijn entourage mij volledig afschermt. En zo werd het toch nog een leutige namiddag.

Donderdag 25 November

Enkele schepenen van de stad Antwerpen, waaronder die van Cultuur, zijn ook mee met de missie van de Prins. De Consul had mij gevraagd of ik geïnteresseerd was om ze een dag te begeleiden, onder andere bij een bezoek aan Alcatel Shanghai Bell, de tijdelijk opgeschorte werkgever van de Voormalige Loonslaaf. Ik hapte onmiddellijk toe - het Handboek van de schrijver en de doemscenario's daarin beschreven hadden mij zodanig benauwd gemaakt. Onder het motto dat niet enkel literaire, maar ook commerciële offers nodig zijn om een boek gepubliceerd te krijgen, dacht ik dat ik wel terloops eens kon vernoemen dat ik een boek over Shanghai aan het schrijven ben. Aangezien de meeste Vlaamse en Nederlandse uitgeverijen in Antwerpen zitten, kon dat misschien wel een interessant gesprek opleveren.

Een ervaring rijker, een illusie armer: na twee voormiddagen is mijnheer de schepen er niet in geslaagd te vragen wat ik hier doe. Ik ben daarentegen de helft van zijn leven te weten gekomen.

Vrijdag 27 November

We leren nog meer bij deze week: dat de helft van Vlaanderen naar Voor De Dag luistert! Het interview van woensdag is vandaag uitgezonden, en reacties kwamen uit meest onverwachte hoeken: lang vervlogen collega's en verre vrienden hadden het allemaal gehoord! Mijn Favoriete Journaliste heeft echt goed werk gedaan. Het klinkt allemaal alsof ik het in één keer allemaal mooi verteld heb, maar de luisteraars weten niet hoeveel ze heeft moeten verknippen...