Maandag 4 Oktober

Twee verschrikkelijk sportieve vrienden zijn aan het trainen voor de halve marathon van Shanghai op 13 November. Vanwaar het idee komt weet ik niet, maar de Sportieve Schrijver voelt zich ook geroepen om die 20 kilometers af te bollen. De eerste training op de rollen was niet zo veelbelovend. Na 3 kilometers kreeg de Toch-niet-zo-sportieve Schrijver steken in zijn hart. Volgende zaterdag doen we nog een poging tot 5 kilometers.

Het helpt alleszins om de sigaartjesdrang die nog sluimert sedert het bezoek van Annelies en Jef de kop in te drukken

Dinsdag 5 Oktober

Omdat we toch één keer per maand ons kostuum moeten aantrekken, is de Aanstaande schrijver vertrokken naar het verre Urumqi, in het Noordwestelijke uiteinde van China. Er zijn daar ook hotels die moeten ge-audit worden. Het plan is van één dagje te werken en één dagje rond te crossen op de bergen rondom het Hemelse Meer. Dat zal wel inspiratie geven. De Chinese les is nog niet herbegonnen dus we moeten er niet eens voor brossen.

Woensdag 6 Oktober

Het is nog steeds China na vijf uur vliegen naar het Noordwesten. Wat een uitgestrekt land! We waren hier al eens geweest toen we nog Aanstaande Ouders waren, maar de kleine dingen die het hier zo speciaal maken was ik al vergeten. Omdat ik nu blijkbaar al een ervaren auditer ben, was ik om 9 uur al klaar. Aangezien Urumqi's tijdzone twee uur meer naar het Westen ligt dan Shanghai - maar toch de centrale Beijing tijd geldt, was het toen nog maar net donker en de bazaars bruisten van leven. Het is fascinerend te zien hoe de Chinezen en de autochtone Oeigoeren volledig naast elkaar leven. Ze zijn zo uit elkaar te houden: De Chinezen dragen dezelfde kleren als overal in China, de Oeigoerse dames tooien zich in geborduurde gordijnen en de Oeigoerse kerels dragen vierkante keppeltjes. In dezelfde straat zet een groep Chinezen op het zelfde gekweel als in Shanghai synchrone pasjes en vijftig meter verderop was een Oeigoers feest bezig met dansende koppels die uit de bol gingen in een gezellige, donkere zaal. Ze spreken zelfs amper elkaars taal. De forse Oeigoerse die me appels verkocht kon zelfs minder Chinees dan ik, want ze gaf me voor 1 RMB 5 appels in plaats van de ene appel die ik gevraagd had. Die appels zullen nog van pas komen in de bergen morgen als de Kazakhen weer komen opdraven met hun noodles-met-lamsvlees ontbijt.

Hannah gaat vrijdag Oeigoerse laarsjes als kadoo krijgen, hopelijk zijn ze in Shanghai even hip als ze hier lijken.

Vrijdag 8 Oktober

Terug naar de natuur, maar dan wel heel rap. Dat heerlijke gevoel 's nachts in het pikkedonker de kachel aan te poken en een extra pull te zoeken. Dat heerlijke gevoel een berg op te lopen in de mist en sneeuw, tot de damp in de haren bevroren is. Een nacht in een yoert is altijd goed om nog eens te beseffen welke spullen echt nodig zijn en wat extra ballast is.