Maandag 28 Maart

Dankzij de lengte van Maart kan ik deze week mijn vakantie nog wat dichter brengen! Hoofdstuk 18 komt eraan, nog vijf te gaan. Ik voel aan mijn water dat ik er een paar zal kunnen samenvoegen. Dat moet wel heel omzichtig achter de rug van de Muze gebeuren, want als ik mij er te rap van af maak, vlieg ik weer naar boven met de instructie een passage uit te spinnen.

Dinsdag 29 Maart

In kader van de Permanente Vorming is de Inspiratiezoekende Schrijver op werkbezoek geweest in een funerarium. In dit hoofdstuk sterft een oude vriend van het hoofdpersonage, en dat gaat er in China iets anders aan toe dan bij ons. Eerst en vooral de schaal: op een stad van 14 miljoen inwoners gaan er elke dag een paar honderd dood. Er zijn enkele grote funeraria in Shanghai en het is band draaien daar. Er zijn 12 opbaarkamers voorzien, waarvan de meeste bezet en in de vier kapellen waren gelijktijdig plechtigheden aan de gang. Een naargeestige bedoening - zoals de meeste plaatsen die met de dood te maken hebben, neem ik aan. Bon, nu gaan we dat eens proberen in Literatuur te gieten.

Woensdag 30 Maart

Het zijn lastige schrijfdagen. Op de allereerste bladzijde ontdekt De Lezer dat het hoofdpersonage in de gevangenis zit. Waarom? Juist dat houdt de boel wat spannend. Het probleem is dat ik het toen, we spreken nu over die herfstdagen, ook niet wist. Een bijkomend probleem is dat ik het nu, we spreken nu over die lentedagen, nog steeds niet weet. Het is iets met corruptie en smeergeld, maar dat is een weinig literair thema. Allemaal van die onpoëtische woorden. Had dit verhaal zich in Saoedi-Arabië afgespeeld was het veel gemakkelijker geweest: drie keer vloeken, een glas bier drinken en een brood stelen en hij zat voor de rest van zijn leven in 't gevang. Hier in China moet je op zijn minst iets slechts zeggen over de Staat, en dan niet in 't Vlaams liefst.

Donderdag 31 Maart

Een stralende lentedag in Shanghai, de stad ademt poëzie. De zon kaatst op de daken, de eerste ontblootte schouders stimuleren de inspiratie en de gele knopjes barsten uit de stengels op het dakterras. Een prachtige dag om de laatste rechte lijn van deze literaire hordeloop in te zetten. Volgens de planning moet de eerste versie van het manuscript deze maand afgeraken.

Vrijdag 1 April

Eigen lof stinkt, dus ik hou me zoveel mogelijk in te vermelden welke literaire beving Het Boek zal veroorzaken. Misschien kan een greep uit de commentaren van de Trotse Moeder, niet zelden kritisch ten opzichte van de prestaties van haar zonen, een licht werpen op de kwaliteit van Het Boek.

Ik heb het heel graag gelezen en zou het dolgraag gepubliceerd zien. Je sterkste troef is dat je  lezer een inzicht krijgt in het China van 1989 op een zeer concrete, boeiende manier...

Voilà, dat geeft moed om er nog eventjes tegenaan te gaan.

Dit moet de droge week compenseren die eraan komt. De Muze vertrekt naar Eindhoven in de hoop daar een nieuwe betrekking te versieren. U herinnert zich de gekte bij de voorverkoop van de tickets van U2? Awel, die taferelen spelen zich nu in Eindhoven af voor het kantoor waar de Muze zal zetelen om werkaanbiedingen in ontvangst te nemen.

Zaterdag 2 April

Een journalist van Radio 1 zit in China om een reportage te maken over 'Het leven zoals het is' voor de Vlamingen in Shanghai. Tussen al die werkende mensen zit er maar één Schrijver, het predikaat Aanstaande lieten we eventjes achterwege. Zijn beweegredenen, zijn inzichten, zijn methodes: het moest allemaal op band.

Ik hoop dat ik niet te veel gezegd heb, want het was echt een goede journalist (maakte enkele maanden geleden al een goede reportage over de toestand in China). De Loopbaanonderbroken Loonslaaf weidde ook uit over de uitdagingen en kansen van de globale economie, een weinig literair onderwerp. De Aanstaande Schrijver heeft dan maar een stukje voorgelezen uit eigen werk, het viel me vooral op dat er nog veel schaafwerk aan de teksten is.